Çelişkili Günler

İnsan bu kadar mutlu ve bir o kadar da nasıl mutsuz olmayı başarabiliyor diye soruyorum kendime şu günlerde...

Hayatının en doğru insanını bulmuş olmanın gülümseyişle,
ve buna düşman olacak cümle olan;
belki de en yanlış insanına sahip olmanın hüznüyle dans ediyor satırlarım....

Nasıl bu kadar rengarenk olup yerinde duramayan benliğimin,
nasıl oluyor da bu denli hareketsiz sabitliğine esir oluveriyor....


Nasıl bu kadar tebessüm ederken,nasıl bu kadar can çekişir gibi ağlayabiliyor insan....
görünenle,görünmeyen nasıl bu denli zıtlaşabiliyor....

Nasıl bu kadar umut doluyken,nasıl bu kadar ümitlerini yitirmiş hissine kapılıveriyor....

Nasıl bu kadar dürüstken başkalarına,
nasıl bu kadar yalancı ve kimi an yabancı oluveriyor insan dediğin kendine....

Bu kadar güçlüyken,nasıl yıkık binaya dönüyor kalp denilen şey insandaki!
Bu kadar cesaretliyken,korkağın anası babası olmayı başarabiliyor bu insan denilen. . .

Nasıl bu kadar sımsıkı sarılırken,veda eder gibi tutunuyor insan birilerine,bir şeylere....
ve tüm bunları nasıl yapıyor,tam da veda ederken sevdiklerine yine onlara doğru ,dünyalar kadar açarken kollarını. . .

Koluma,kanadıma,canıma,hayatıma bu denli aşıkken,
dünyanın en mutlu kadını gibi hissettiren o adama bakarken ,
nasıl oluyor da kanadım kırılırsa kabusunu yaşıyorum bu denli umarsızca....

Belki yeniden severime eminken bir başkasında,
nasıl oluyor da bir katile dönüşebiliyorum düşlerimde onun bir başka kadını sevme ihtimalini düşündüğümde. . .

Katliam oluyor düşlerim,tüm bunları yaşattığımda....
İntihar ediyor benliğim,ruhum bu aşkın yok oluş ihtimallerinde. . .
Geçmişime,yarınıma,bugünüme yazık olur o adamın yokluğundayken...
İntihar olur,katliam olur,özlerim,öyle çok özlenirim ki..........

Öyle çok özler,ve öyle çok özlenirim ki...
Sevdiğime yazık olur,sevdiklerime katliam olur. . .
Gidemem,gitme...
Gidersen,giderim.....
Sensizlik katliamım olur,bensizlik katliamın olur....
Yok oluşumuz intihar olur! ! !